ni:ara castillo moises
Kung kita ay kapiling,
puso sana'y di naninimdim,
nalilimutan dusa at pasakit,
Tinataglay nitong pusong sabik.
Sumpaang tayo'y mag-iibigan,
hanggang sa wakas ating pagsasaluhan,
Ngunit ikaw pala'y isang salawahan,
Na sa buong buhay ko'y di malilimutan.
Sumpaang kayrupok,tila isang bula,
Binalewala mo mga binitiwang salita,
Darating ang araw ikaw rin ay luluha,
Maiisip mo ang sakit na sa aki'y ginawa.
Luha't pagdurusa ang sa aki'y iniwan,
Na parang sa akin'y mundo ay katapusan,
Sumagi sa isip buhay ay wakasan,
Upang paghihirap ko'y bigyan ng kalayaan.
At kung mangyari mang mata ay ipikit,
Doon hihintayin kita giliw sa langit,
Baka sakaling pagsinta mo ay magbalik,
Sasalubungin kita,habang puso'y umaawit.
Kung sana kita ay kapiling,
Di sana umiiyak sa gabing madilim,
Matapos kitang tunay na mahalin,
Marupok mong sumpa tinangay ng hangin.
Kung nalalaman ko lamang aking mahal,
Na ang pag-ibig mo sa aki'y di magtatagal,
Di sana ako umasa sa ating sumpaan
Sa hiwalayan rin pala magtatapos ating suyuan.
Pag-ibig mo'y inakala kong langit,
Pagdurusa pala ang dulot at pasakit,
Ngunit sa'yo mahal wala akong hinanakit,
Kahit kumalas ka sa sumpaang binanggit.
Jan.08,2012♥ara/poknat♥
No comments:
Post a Comment