ni:ara castillo moises
Magmahal sa isang tulad mo'y isang kasalanan,
Sa isang nakatali na at walang kalayaan,
Ngunit ito nama'y aking pinigilan,
Dahil alam kong dusa ang kabayaran.
Ngunit sadyang ako'y isang tao lamang,
Umibig sa iyo'y hindi ko mapigilan,
Kahit panlilibak sa iba ang makamtan,
Tibok ng puso ko ang sya pa ring nangibabaw.
Simula pa lamang ay akin ng tinanggap,
Ikaw ay sa knya't di magiging aking ganap,
Patawad sa iyong kabiyak ito ang tangi kong hangad,
Hindi kita inaagaw,umaamot lang ng paglingap.
Ayos lang sa akin kahit kailan mo silipin,
Dahil alam kong sayo'y mayroong umaangkin,
Minsa'y katumbas ng tuwang kaylambing,
Hiram na sandaling sa mata ng lahat ay krimen.
Kapag nga ikaw nasa aking kandungan,
Lahat ng hinanakit ako ang sumbungan,
Kahit naisin ko ang ikaw ay pakawalan,
Nananaig pa rin tunay na nararamdaman.
Aking pakiusap,wag akong husgahan,
Tatanggapin ko ano man ang kahantungan,
Parusang nakapataw aking pagdudusahan,
Kapalit ng kaligayahang aking naranasan.
Kung dumarating man minsan na ako ay palaban,
Na sasabihin pang sa iyo mas matapang,
Pa'nong di ganun pagkatao'y yinurakan,
Tao rin ako pag nasaktan lumalaban.
Di ko sinasabing ako ang magaling,
kung bat ang ying mahal sa akin nahumaling,
Di ko hinangad pamilya mo ay wasakin,
Ako lang ba dito ang dapat sisihin?
Nagmamahal tayo,kanya-kanyang dahil,
Umiiyak sa dulot ng lungkot at hilahil,
Sa'yo natagpuan mapagkandiling damdamin,
Kahit bawal pang ituring kayhirap pigilin.
Marami nga dyan mapanghusga't nagmamainam,
Bat di humarap sa salamin at sarili'y pagmasdan,
Baka di mo napansin putik sa mukha iyong punasan,
May itinatagong amoy mabaho pa sa alamang!
Lahat ng pang-aalipusta aking pinapayagan,
Kapalit ng pagmamahal na dulot mo kahit minsan,
Walang taong perpekto,banal man o makasalanan,
Pang-unawa ang hiling,Wag mo akong husgahan!
Jan.09,2011
No comments:
Post a Comment